"In tegenstelling tot koffiebonen en katoen bederft suikerriet snel. Daarom moest het binnen 24 uur worden verwerkt. Dit betekende dat slaven in oogsttijd gemiddeld 96 uur per week moesten zwoegen. Hierbij werden zij door de bastiaan en de blankopzichter met de zweep aangespoord."

Bij de verwerking van het suikerriet werd gebruik gemaakt van molens op waterkracht. Dit betekende dat men afhankelijk was van eb en vloed. Dat de molen werd aangedreven door waterkracht zie je links op de afbeelding. De afhankelijkheid van het getij maakte de lange werkdagen noodzakelijk. Er moest continu riet worden gekapt, zodat de molen bij gunstig getij continu riet kon verwerken. Het riet werd in de molen geperst. Het sap dat daarbij vrij kwam, werd in ketels tot siroop ingekookt. Dit zie je in het midden van de afbeelding. Uiteindelijk werd de siroop in Nederland tot suiker verwerkt.

Het persen van het suikerriet in de molen was gevaarlijk werk. Tekening van Théodore Bray uit circa 1850.
Afbeelding van: https://www.slavernijenjij.nl